Όλο έρευνες διαβάζω…τη μια να λένε ότι η χρήση υπολογιστών έχει θετική επίδραση στη μάθηση… την άλλη να λένε ότι τα ελληνόπουλα είναι εθισμένα στον υπολογιστή και στα smartphones, μια άλλη ότι οι περισσότεροι γονείς ανησυχούν, μια άλλη που….κάποια άλλη…μία ακόμη…ε βαρέθηκα πια…τι είναι αυτό που ισχύει τελικά; να εντάξουμε τον υπολογιστή στη ζωή μας ή να τον πετάξουμε (λέμε τώρα…) και να γυρίσουμε στο χαρτί και το μολύβι;

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν με πολύ απλά λόγια…υπάρχουν δύο βασικές έννοιες digital literacy και media literacy. Η πρώτη έννοια (digital literacy) αναφέρεται στην αναζήτηση πληροφοριών από την πλευρά του χρήστη, στην καλλιέργεια της κριτικής του ικανότητας μέσω εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, στην αλληλεπίδραση και τη συνεργασία με άλλους χρήστες για την επίλυση ενός προβλήματος. Η δεύτερη έννοια (media literacy) αναφέρεται στην παθητική αποδοχή πληροφοριών που συχνά λαμβάνουν οι χρήστες (τέτοιες είναι για παράδειγμα οι διαφημίσεις), στην ενασχόληση των χρηστών με μη εκπαιδευτικές δραστηριότητες και αντί για αλληλεπίδραση ο χρήστης απλώς να παρακολουθεί κάποια προγράμματα, έτσι γίνεται παθητικός καταναλωτής πολλών άχρηστων πραγμάτων.

Για να απαντήσω λοιπόν και στις έρευνες που κατά καιρούς δημοσιεύονται…νομίζω ότι πρέπει να αναφέρεται η χρήση που γίνεται μέσω υπολογιστή, αν ένα παιδί απασχολείται μόνο σύμφωνα με την έννοια του media literacy τότε σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να ελεγχθεί. Αν όμως εμπλέκεται ενεργά στη διαδικασία της μάθησης γιατί αυτό να σταματήσει; Το ζητούμενο λοιπόν είναι να αναρωτιόμαστε πάντα τι κάνει ένας χρήστης στο διαδίκτυο, παράγει ή απλώς καταναλώνει;;;

Μαρίνα Κανδρούδη